| 4. Opis geostanowiska: | Dolną, obecnie niewidoczną część skałek, budują żółtawe, zwięzłe, średnioławicowe, mi-krytowe wapienie margliste z nieregularnie rozmieszczonymi koloniami korali kolonijnych (stwierdzono tu około 20 gatunków). Rzadziej spotkać można skorupy małży i ramienionogów. Środkową, główną część skałek (także niewidoczną), tworzą wapienie organogeniczne, zbudowane z różnorodnych zespołów korali kolonijnych (oznaczono tu około 50 gatunków), tkwiących w mikrytowej (bardzo drobnoziarni-stej), miejscami mikrytowo-pelitowej masie skalnej. Wapienie te – określane dawniej jako rafy - stanowią osady podmorskich, płytkowodnych zarośli koralowych (biohermy). Koralom towarzyszą gruboskorupowe ostrygi, ramienionogi, ślimaki, gąbki wapien-ne, jeżowce, rozgwiazdy i czerwone glony z rodzaju Solenopora.
Górna część wapieni koralowych, widoczna w niższej części stanowiska, jest zdo-lomityzowana i zawiera brązowe i szare krzemienie. Występuje tu kilka poziomów z korytarzami organizmów drążących dno. Najwyższą, kawernistą część skałek budują onkolitowe wapienie kredowane.
Dominują tu wapienie drobnoonkolitowe, pozostałe ziarna węglanowe, takie jak: bioklasty, pele-ty czy ooidy występują rzadziej. W obrębie wapieni onkolitowych pojawiają się biostromy śli-makowe (Nerinea) lub małżowe (Diceras) przeławicone mikrytowymi wapieniami. Korale spotykane są tu sporadycznie, w formie sferycznych, izolowanych „raf kępkowych” (patch reefs) o średnicy do 1,5 m.
Geneza utworów: Profil utworów, odsłaniających się w Bałtowie i jego okolicy, stanowi kom-pletny zapis utworów równi pływowej. W ciepłym, płytkim morzu żyły liczne organizmy bentoniczne i nektoniczne, jak: koralowce, ramienionogi, małże, ślimaki, jeżowce i amonity. |